"Vergankelijkheid in Bloei"

Samenvatting:

Dit digitale kunstwerk van Kees van Dorsser is een gedetailleerde close-up van een bloem, waarschijnlijk een verwelkte bloesem, met waterdruppels op de bloemblaadjes. De bloem heeft levendige rode tinten met accenten van roze en oranje, terwijl de randen van de bloemblaadjes tekenen van uitdroging en verkleuring vertonen. De achtergrond is een effen groene kleur, waardoor de bloem des te meer opvalt. De afbeelding is omlijst met een rand in diversen tinten rood en geel, wat geheel een extra gelaagde uitstraling geeft. Dit kunstwerk legt op meesterlijke wijze de vergankelijkheid van natuurlijke schoonheid vast. De digitale bewerking brengt de subtiele texturen van de bloemblaadjes en de reflecties in de waterdruppels naar voren, waardoor de bloem een dynamisch en tastbaar karakter krijgt. Het contrast tussen de warme kleuren van de bloem en de koele groene achtergrond versterkt de visuele impact. De kleurrijke rand voegt een speelse en expressieve dimensie toe, die het werk een moderne flair geeft. Kees van Dorsser toont hiermee zijn vaardigheid om emotie en esthetiek te combineren in een digitale compositie.



"Wie wij zijn vanbinnen vormt de weg die we bewandelen"



"Je lot wordt geschreven door je karakter"



"Het karakter van de mens bepaalt zijn lot"


"Het lot volgt de contouren van een karakter, zoals rivieren door een landschap stromen"



"Onze daden en keuzes, gevormd door ons karakter, schilderen de toekomst van ons leven."


"De Verloren Lach"

Er was eens een klein stadje genaamd: Schaterhoven, verscholen tussen groene landerijen en heldere rivieren aan de Zuid-Hollandse kust. De inwoners van het stadje Schaterhoven stonden bekend om hun vrolijkheid en onuitputtelijke humor. Elke dag weerklonk het gelach van de mensen door de straten, en bij elke hoek hoorde je vrolijk gepraat. Door deze luchtige sfeer bloeide het stadje op; kunst, muziek, kolder en zotten avonden vonden hun weg naar elk huis, en de inwoners leken meer wijsheid te verzamelen door simpelweg te genieten en te lachen. Op een hoek van een klein straatje vlak bij de haven van het stadje, stond een vrij nieuw groen bankje. Het bankje van kennis en wijsheid genaamd. Bij dit bankje kwamen de stadsbewoners samen om verhalen te delen, te leren en te lachen. Hier ontstond nieuwe cultuur en wijsheid als vanzelf.  Op een dag echter, begon de lach langzaam te vervagen. Problemen en zorgen hadden hun weg naar Schaterhoven gevonden. De oogst was mislukt, de boeren hadden problemen met te veel stikstof, het aardgas was op; en er kwamen te veel vreemdelingen naar de stad om een bestaansrecht te zoeken. Daarbij stond er een strenge winter voor de deur. De zorgen van de stadsbewoners stapelden zich op, en hun lach verdween stilaan. De gesprekken bij het bankje van kennis en wijsheid werden minder levendig en de levendigheid in het stadje begon te verdwijnen.  Zonder het gelach en de vrolijkheid verdween ook de creatieve energie. De vele culturele instellingen en de stads muziek band of fanfare en vele anderen artiesten en verenigingen vonden geen inspiratie meer, de verhalenvertellers zwegen en de voetbalclub stopten met voetballen. De bibliotheek had geen belangstelling meer en de tennisvereniging en het zwembad gingen dicht. En de ene na de andere winkel stond leeg en te huur.  Het stadje leek somber en kleurloos, en er leek geen einde te komen aan de problemen.  Op een dag besloot een jong meisje genaamd Catharine de Turf dat het genoeg was. Omdat haar voornaam een beetje uit de tijd was en alles Amerikaans moest had ze liever dat je Cathy tegen haar zei. Echt slim was zij helaas niet en op school zat het ook niet helemaal mee, tevens waren haar ouders  niet zo rijk. Maar op een belangrijke dag in haar jonge jaren kreeg ze de wind mee; ze had een tante die heel ver weg in het buitenland woonden en heel rijk was, en die gaf op haar verjaardag een speciale robot. Toen ze haar cadeau uitpakte viel haar mond open van verbazing; zo´n mysterieus wezen had ze nog nooit gezien en bij het in gebruik stellen van het toestel; schrok ze even, want het was geen gewone robot; deze was geprogrammeerd om te spelen, verhalen te vertellen en liedjes te zingen, allemaal op een moderne manier. En hij stelde zich voor als: Ik heet Claes Jean du Trompette en mijn programmeurs komen uit Frankrijk en Brussel. Maar als je Claesy tegen mij zegt communiceert dat wat prettiger. En van af dat moment ging alles beter met Cathy. Claesy begon haar te helpen met huiswerk en andere activiteiten. En zij besloten om samen de verloren lach terug te brengen.  Met behulp van APP´s , TIKTOK, SNAPCAT, You tube en  Instagram begonnen ze speelse en creatieve video´s te maken die al snel de aandacht van de stadsbewoners trokken. Ze maakten grappige sketches, dansten op vrolijke muziek en vertelden inspirerende verhalen via livestreams. Het gelach en de vrolijkheid begonnen weer door de stad te weerklinken. Langzaam maar zeker voelde het kleine  stadje opnieuw de warmte van vreugde. Mensen begonnen weer te lachen en vrolijk te praten, zelfs te midden van hun zorgen. Bij het bankje van kennis en wijsheid keerde de sfeer terug en cultuur bloeide opnieuw. De kunst, de muziek en de verhalen vonden weer hun weg naar de harten van de stadsbewoners, dit keer met een modern tintje. Waar gelachen werd en vrolijk gepraat, vond de wijsheid snel zijn weg terug naar Schaterhoven. En de mensen beseften dat zelfs in tijden van zorgen, de kracht van lachen en samenkomen hen door alles heen zou helpen. Zo hielden ze hun cultuur en gemeenschap sterk en levend, geholpen door de moderne technologie en de onvermoeibare creativiteit van Cathy en haar robotvriendje Claesy.  Auteur:  Kees van Dorsser   ©