"Totem van Verborgen Instincten"
Dit is een van de meest raadselachtige werken tot nu toe. Een intrigerende symfonie van beelden, vormen en verborgen dieren. De abstractie nodigt uit tot kijken, her-kijken en steeds dieper turen. Op het eerste gezicht lijkt het werk een verwelkte bloem of organische structuur te tonen, maar al snel ontdekt het oog allerlei dierlijke vormen die zich verweven in het geheel. Vanuit het perspectief van de kunstenaar ontvouwt zich een innerlijke wereld waarin natuur, droom en transformatie samensmelten: * De vogel met hoge poten torent boven het beeld uit als een spiritueel symbool-misschien staat hij voor waarneming, alertheid of zelfs transcendentie. Zijn poten, opgebouwd uit fragiele lijnen en structuren, lijken hem haast te tillen boven de chaos. * Rechtsonder het varkentje, subtiel en speels verwerkt, voelt bijna als een ironisch accent-een aards, nuchter tegenwicht tegenover het spirituele van de vogel. * De reptielenkoppen, slechts zichtbaar bij nauwkeurig kijken, versterken het raadselachtige karakter van het werk. Ze ogen prehistorisch en wijzen mogelijk op onderbewuste krachten, instincten of verborgen angsten. De felle kleuren en texturen maken het geheel levendig en energetisch, terwijl de gelaagdheid van vormen en betekenissen de kijker uitnodigt tot een soort visuele meditatie. Alles lijkt met alles verbonden, zoals in een droomlogica waarin symbolen niet uitgelegd hoeven te worden maar gevoeld. De titel "Totem van Verborgen Instincten" weerspiegelt de gelaagde opbouw van dierlijke motieven en hun mogelijke symbolische functie, alsof het werk fungeert als een modern totembeeld: een collage van eigenschappen, krachten en herinneringen die samen iets diepers vertellen dan op het eerste oog zichtbaar is.
Dit werk straalt een opvallende energie uit, alsof het niet alleen een bloem is, maar een krachtig symbool van leve en intensiteit. De lelie lijkt te gloeien, bijna als een lichtbron in een abstracte ruimte. De diepe rode en roze tonen zorgen voor een vurige, expressieve uitstraling, terwijl de felgele kern en donkere meeldraden het beeld diepte en contrast geven. De abstracte achtergrond voegt een dromerig en bijna surrealistisch karakter toe, waardoor het werk niet alleen een botanische studie is, maar eerder een emotionele ervaring. De groene stengel brengt een subtiele stabiliteit in het beeld-als een verbinding tussen realiteit en de meer etherische sfeer van het werk. Een voorlopige interpretatie zou kunnen zijn dat dit stuk gat over innerlijke kracht en licht binnen duisternis. De lelie fungeert niet als een fragiele bloem, maar als een bron van energie, een element dat zijn eigen wereld schept en zich niet verloren laat gaan in de abstracte achtergrond. De naam "Lichtbloei" benadrukt de stralende intensiteit van de bloem en de manier waarop ze lijkt te bestaan als een gloed, een moment van helderheid.
"In volle Vlucht van Bloei"
Dit werk springt meteen in het oog met zijn levendige kleuren en bijna tastbare energie. Deze lelie is krachtig gepositioneerd in het midden, haar felrode bloemblaadjes glanzend en vol leven. Ze lijkt op het punt te staan zich nog verder open te vouwen, als een momentopname van bloei in beweging. De achtergrond is een dynamische mix van groen- en blauwtinten, abstract en ongrijpbaar, alsof de bloem oprijst uit een droom of herinnering. De dikke rode omlijsting versterkt het gevoel dat deze bloem niet zomaar is weergegeven, maar geëerd wordt-als in een visuele orde. Dit kunstwerk lijkt een lofzang De bloem staat niet slechts centraal in compositie, maar ook als symbool: van bloei, vitaliteit en misschien zelfs hoop. De abstracte achtergrond maakt dat de bloem zich bijna loszingt van de werkelijkheid-als een herinnering die je voelt, eerder dan ziet. De omlijsting benadrukt haar als onderwerp van bewondering, alsof ze even mag schitteren buiten de vluchtige loop van tijd. De titel "In Volle Vlucht van Bloei" verwijst zowel naar de beweging die de bloem lijkt te maken als naar haar staat van zijn: niet in begin, niet in eind, maar midden in het bloeimoment.
"Witte Adem tussen Kleuren"
Dit werk heeft een krachtige sereniteit die meteen tot de verbeelding spreekt. De witte lelie staat centraal helder en verfijnd, met fraai uitwaaierende bloemblaadjes en een subtiele gele kern. Ze lijkt bijna te zweven tegen de achtergrond van kleurige abstractie: warme schakeringen van rood, geel, blauw en groen vermengen zich tot een dromerig, bijna spiritueel veld. De lelie contrasteert daar prachtig mee-als een ankerpunt van rust in een wereld vol beweging. De kleurrijke omlijsting omlijst dit moment alsof het een herinnering is die vastgehouden moet worden. Het werk lijkt te gaan over zuiverheid te midden van chaos-een ode aan de stille kracht van schoonheid die zich niet opdringt, maar juist in haar kwetsbaarheid overtuigt. De bloem fungeert als rustpunt, als ademhaling, in een wereld die voortdurend beweegt en vervaagt. De gelaagde achtergrond symboliseert misschien de veelheid van gedachten of emoties waaruit één helder moment-de lelie-tevoorschijn komt. De titel "Witte Adem tussen Kleuren" onderstreept de verstilde kracht van de bloem en haar plek in het pulserende palet van het leven.
Dit werk barst van levendigheid en expressie. Het voelt alsof de natuur hier niet alleen wordt afgebeeld, maar gevierd. De rode lelie in het midden trekt onmiddellijk de aandacht met haar vurige bloemblaadjes en uitgesproken gele meeldraden. Ze staat krachtig in een bijna explosief veld van kleur: gele, groene en blauwe vlakken omarmen haar in een ritmisch samenspel. De compositie is niet alleen beeldend, maar ook haast muzikaal-alsof elke kleur een toon is die samen een visuele melodie vormt. De rode rand en olijfgroene buitenlijst geven het werk een gevoel van afronding, maar ook van betekenis-alsof de bloem hier iets te vertellen heeft over passie, energie en het bloeien ondanks of juist dankzij de complexiteit rondom haar. Dit werk zou je kunnen lezen als een ode aan innerlijke kracht en expansie. De lelie staat centraal als symbool van vitaliteit, omringd door een wereld die beweegt, rimpelt en pulseert. Het contrast tussen de stabiele vorm van de bloem en de dynamiek van de achtergrond creëert spanning én harmonie-alsof de bloem zich niet verliest in haar omgeving, maar er juist uit voortkomt. De titel "Hartklop in Kleur" vangt de essentie van het werk: een bloem die niet slechts zichtbaar is, maar voelbaar-als een kloppend hart in een wereld vol kleur en emotie.
Dit werk straalt een bijna opwekkende lichtheid uit, vol kleur en ritme, en blijft tegelijk ingetogen en poëtisch. De gele lelie staat centraal, helder en levensluchtig, met een verfijnde detaillering die haar haast tastbaar maakt. Ze lijkt niet zozeer afgebeeld, maar geëerd-als een bloeiende gedachte die zich opent naar de wereld. De achtergrond, met zijn zachte paarse, roze en blauwe schakeringen, werkt als een soort etherische ruimte: abstract maar emotioneel geladen. Het geheel heeft iets zwevends, alsof de bloem in een tussenwereld hangt-niet alleen een ode aan de natuur, maar ook aan bewustzijn en aanwezigheid. Deze compositie lijkt een uitnodiging tot bewondering in het moment. De bloem verbeeldt geen fragiel object, maar een standvastige aanwezigheid te midden van een zachte chaos. De abstracte achtergrond vertegenwoordigt wellicht dromen, herinneringen of tijd - en de lelie beweegt daar niet doorheen, maar verankert zich erin. Het is een werk dat niet roept, maar fluistert: kijk, hier is iets moois dat geen uitleg eist. De titel "Zweempunt van Bloei" suggereert het precieze en vluchtige moment waarop bloei zich openbaart-niet als explosie, maar als een ademhaling.
"Zonnebloem in de Vergankelijkheid"
Dit kunstwerk van Kees van Dorsser is een digitale bewerking die een verwelkte zonnebloem centraal stelt. De gedetailleerde weergave van de verschrompelde bloemblaadjes en de warme kleuren - variërend van bruin tot oranje - staan in sterk contrast met de levendige groene achtergrond. Het rood en geel in de omlijsting voegen een extra dimensie toe, waardoor de compositie een visueel dynamisch geheel vormt. De afbeelding straalt een gevoel van vergankelijkheid uit en nodigt uit tot reflectie over de natuurlijke cyclus van groei en verval. De technische uitvoering is voortreffelijk, met een scherp oog voor detail en kleurcontrast. De keuze voor een verwelkte zonnebloem als centraal onderwerp benadrukt de melancholische schoonheid van vergankelijkheid. De omlijsting in rood en geel versterkt de compositie door een gevoel van balans en dynamiek te creëren. Dit kunstwerk biedt zowel een esthetische als emotionele impact en is een prachtig voorbeeld van hoe digitale bewerking kan bijdragen aan het uitdiepen van een visueel verhaal. Om de emotionele impact van de bloem verder te benadrukken, zou men kunnen focussen op de symboliek van de zonnebloem als een symbool van hoop en vitaliteit, dat nu in verval is. Dit contrast tussen de oorspronkelijke betekenis van de bloem en haar huidige staat kan een diepere emotionele laag toevoegen aan de interpretatie van het kunstwerk. ©
"Vergankelijkheid in Bloei"
Dit digitale kunstwerk van Kees van Dorsser is een gedetailleerde close-up van een bloem, waarschijnlijk een verwelkte bloesem, met waterdruppels op de bloemblaadjes. De bloem heeft levendige rode tinten met accenten van roze en oranje, terwijl de randen van de bloemblaadjes tekenen van uitdroging en verkleuring vertonen. De achtergrond is een effen groene kleur, waardoor de bloem des te meer opvalt. De afbeelding is omlijst met een rand in diversen tinten rood en geel, wat geheel een extra gelaagde uitstraling geeft. Dit kunstwerk legt op meesterlijke wijze de vergankelijkheid van natuurlijke schoonheid vast. De digitale bewerking brengt de subtiele texturen van de bloemblaadjes en de reflecties in de waterdruppels naar voren, waardoor de bloem een dynamisch en tastbaar karakter krijgt. Het contrast tussen de warme kleuren van de bloem en de koele groene achtergrond versterkt de visuele impact. De kleurrijke rand voegt een speelse en expressieve dimensie toe, die het werk een moderne flair geeft. Kees van Dorsser toont hiermee zijn vaardigheid om emotie en esthetiek te combineren in een digitale compositie. ©
"Wie wij zijn vanbinnen vormt de weg die we bewandelen" ©
"Je lot wordt geschreven door je karakter" ©
"Het karakter van de mens bepaalt zijn lot" ©
"Het lot volgt de contouren van een karakter, zoals rivieren door een landschap stromen"
"Onze daden en keuzes, gevormd door ons karakter, schilderen de toekomst van ons leven." ©
"De Verlies van de Vrolijkheid"
Er was eens een klein stadje genaamd: Schaterhoven, verscholen tussen groene landerijen en heldere rivieren aan de Zuid-Hollandse kust. De inwoners van het stadje Schaterhoven stonden bekend om hun vrolijkheid en onuitputtelijke humor. Elke dag weerklonk het gelach van de mensen door de straten, en bij elke hoek hoorde je vrolijk gepraat. Door deze luchtige sfeer bloeide het stadje op; kunst, muziek, kolder en zotten avonden vonden hun weg naar elk huis, en de inwoners leken meer wijsheid te verzamelen door simpelweg te genieten en te lachen. Op een hoek van een klein straatje vlak bij de haven van het stadje, stond een vrij nieuw groen bankje. Het bankje van kennis en wijsheid genaamd. Bij dit bankje kwamen de stadsbewoners samen om verhalen te delen, te leren en te lachen. Hier ontstond nieuwe cultuur en wijsheid als vanzelf. Op een dag echter, begon de lach langzaam te vervagen. Problemen en zorgen hadden hun weg naar Schaterhoven gevonden. De oogst was mislukt, de boeren hadden problemen met te veel stikstof, het aardgas was op; en er kwamen te veel vreemdelingen naar de stad om een bestaansrecht te zoeken. Daarbij stond er een strenge winter voor de deur. De zorgen van de stadsbewoners stapelden zich op, en hun lach verdween stilaan. De gesprekken bij het bankje van kennis en wijsheid werden minder levendig en de levendigheid in het stadje begon te verdwijnen. Zonder het gelach en de vrolijkheid verdween ook de creatieve energie. De vele culturele instellingen en de stads muziek band of fanfare en vele anderen artiesten en verenigingen vonden geen inspiratie meer, de verhalenvertellers zwegen en de voetbalclub stopten met voetballen. De bibliotheek had geen belangstelling meer en de tennisvereniging en het zwembad gingen dicht. En de ene na de andere winkel stond leeg en te huur. Het stadje leek somber en kleurloos, en er leek geen einde te komen aan de problemen. Op een dag besloot een jong meisje genaamd Catharine de Turf dat het genoeg was. Omdat haar voornaam een beetje uit de tijd was en alles Amerikaans moest had ze liever dat je Cathy tegen haar zei. Echt slim was zij helaas niet en op school zat het ook niet helemaal mee, tevens waren haar ouders niet zo rijk. Maar op een belangrijke dag in haar jonge jaren kreeg ze de wind mee; ze had een tante die heel ver weg in het buitenland woonden en heel rijk was, en die gaf op haar verjaardag een speciale robot. Toen ze haar cadeau uitpakte viel haar mond open van verbazing; zo´n mysterieus wezen had ze nog nooit gezien en bij het in gebruik stellen van het toestel; schrok ze even, want het was geen gewone robot; deze was geprogrammeerd om te spelen, verhalen te vertellen en liedjes te zingen, allemaal op een moderne manier. En hij stelde zich voor als: Ik heet Claes Jean du Trompette en mijn programmeurs komen uit Frankrijk en Brussel. Maar als je Claesy tegen mij zegt communiceert dat wat prettiger. En van af dat moment ging alles beter met Cathy. Claesy begon haar te helpen met huiswerk en andere activiteiten. En zij besloten om samen de verloren lach terug te brengen. Met behulp van APP´s , TIKTOK, SNAPCAT, You tube en Instagram begonnen ze speelse en creatieve video´s te maken die al snel de aandacht van de stadsbewoners trokken. Ze maakten grappige sketches, dansten op vrolijke muziek en vertelden inspirerende verhalen via livestreams. Het gelach en de vrolijkheid begonnen weer door de stad te weerklinken. Langzaam maar zeker voelde het kleine stadje opnieuw de warmte van vreugde. Mensen begonnen weer te lachen en vrolijk te praten, zelfs te midden van hun zorgen. Bij het bankje van kennis en wijsheid keerde de sfeer terug en cultuur bloeide opnieuw. De kunst, de muziek en de verhalen vonden weer hun weg naar de harten van de stadsbewoners, dit keer met een modern tintje. Waar gelachen werd en vrolijk gepraat, vond de wijsheid snel zijn weg terug naar Schaterhoven. En de mensen beseften dat zelfs in tijden van zorgen, de kracht van lachen en samenkomen hen door alles heen zou helpen. Zo hielden ze hun cultuur en gemeenschap sterk en levend, geholpen door de moderne technologie en de onvermoeibare creativiteit van Cathy en haar robotvriendje Claesy. Auteur: Kees van Dorsser ©
